Ohrid Macedonië

Ohridmeer Macedonië
Op zaterdag 28 juli arriveren we pas tegen zessen op camping Rino in Kalishte, 23 km ten zuiden van Ohrid. Voor alle kaaskoppen onder ons: dit dienen we uit te spreken als Oggrid.
De verwelkoming op de camping was in stijl met een kopje koffie en een raki, de nationale brandstoffen van de Balkan. Rino is een piepkleine camping met zo maximaal 25 plekjes. We hadden al snel een mooi plekje aan het meer. Een gemêleerd gezelschap van Fransen, Italianen, Duitsers, Kroaten, Zweden, Polen, Slovenen en Nederlanders vormde de bezetting van de camping. Van onze buren horen we hoe het met het leven in het meer werkt. Als je het water in loopt en je blijft staan dan zitten er binnen een mum een paar honderd visjes aan je voeten, kuiten, tenen te friemelen. Ze bijten niet maar het voelt wat kriebelig. In Nederland betaal je veel geld om een kwartiertje therapeutisch met je voeten in een bak vis te zitten (niet in een bakvis dus). We ontwaren ook zeer regelmatig slangenkoppen boven het zeer heldere Ohridmeer water. Waterslangetjes, die erg bang zijn als je ze nadert. Meestal spatten ze weg. Toch reden voor Henri om niet al te uitbundige grote zwemtochten te maken. Laura durft het wel aan, maar die animo wordt in de loop van de week ook minder als ze een close encounter heeft met exemplaren van meer dan een meter. (Dat zijn ook schijterds, maar wij soms ook)
Zondag 29 juli stappen we op onze fiets. We peddelen op ons gemak langs het meer in de richting van de Albanese grens. Bijna op de grens staat een klooster met een kapelletje helemaal in de rots uitgehakt met nog heel oude muurschilderingen. Leuk. In de klooster winkel kopen we een fles kloosterwijn. Vervolgens rijden we weer terug en gaan naar Struga. Het is druk en op de plek waar de rivier de Drim uit het Ohridmeer stroomt (nou zeg maar rustig dondert) is er langs de kades markt en horeca.
Op maandag 30 juli bezoeken we Ohrid. Dit is echt een supertoeristische stad; heel druk, maar ook gezellig. Via een reisbureau volgen we een wandelroute die uiteindelijk uitkomt bij een kerkje op een kaap. Tussendoor passeren een oude basiliek met prachtige fresco’s. Ook lopen we een poos over houten vlonders langs de steile rotsen. Ohrid schijnt meer dan 365 kerken te hebben. Die hebben we zeker niet allemaal gezien. We zien wel evengoed nog een heleboel moskeeën . We hebben begrepen dat in Macedonië de Christenen en Mohammedanen goed met elkaar samenleven, maar gemengde huwelijken zijn onbestaanbaar. Bij elkaar zo’n 8 kilometer gelopen . Bij het kerkje op de kaap begint het te rommelen en even later komt er regen. We bezoeken een café op het grote plein en nuttigen een patat en een frisje. We zien dar Armin van Buuren op 3 augustus langs komt, maar hij moet werken en wij lekker niet.
Dinsdag 31 juli gaan we met de auto naar de zuidkant van het meer en vandaar gaat een lange smalle kronkelweg omhoog door het Nationaal Park Galicia. (3 euro entree). Hoe hoger we komen hoe mooier de vergezichten over het meer. In dit park leven nog beren, wolven en lynxen. Niet tegengekomen. Op het hoogste punt van deze weg kun je te voet naar de top van de berg en dan wordt je beloond met een uitzicht over zowel het Ohridmeer als het Prespameer. Niet gedaan ivm beenblessure Henri; grom. Terugweg via een leuk dorp Rezen in het binnenland. Hier hebben we: jawel een bezem gekocht. Onze oude uit Roemenië begon uit elkaar te vallen.
Op woensdag 1 augustus, blazen we onze kano’s op en gaan met de boten het meer op. Leuk. Bij elkaar een paar kilometer gepeddeld. Het water is zo ongelooflijk helder. Varen door waterplanten die we metersdiep kunnen volgen naar de bodem. Passeren ook regelmatig waterslangen.
Op donderdag 2 augustus doen we een rondrit om het meer. Wij dachten zelf dat het een rondvaart zou worden, maar dat hebben we dus fout begrepen. Evengoed wel leuk. De wegen in Albanië zijn uitstekend. Volgens onze reisleidster komt dat omdat Italië (en dus volgens haar de EU, hetgeen ondergetekende ernstig betwijfelt) veel geld steekt in de Albanese doorgaande wegen (er gaan veel veerdiensten van Italië naar Albanië.
Onderweg veel bunkers die in de tijd van de laatste dictator zijn aangebracht. We passeren er tientallen en bij elkaar moeten er meer dan 100.000 van die bunkers hebben gelegen. (tegen de vijand en dat was alles buiten Albanië, zelfs Rusland). Hoogtepunt voor ons van de tocht is het bezoek aan het Klooster Sveti Naum en de bronnen van de Drim. We lunchen daar uitstekend. In een roeiboot laten we ons over de bronnen van de rivier de Drim roeien. Aan deze kant van het meer wordt de rivier de zwarte Drim genoemd. Het bronwater is afkomstig uit het Prespameer dat ruim 100 meter hoger ligt en enkele tientallen kilometers verder naar het zuiden. Het water is nu kristal helder en bijzonder schoon. Volgens de roeimeneer 98% zuiver. Dit schijnt alleen maar te worden overtroffen door gesmolten gletscherwater in IJsland dat 100% zuiver is. Het is maar dat jullie dit ook weten. Na dit tochtje het klooster van buiten bekeken. Mooimooimooi.
Vrijdag 3 augustus vertrekken we om 0900 uur naar Albanië richting Shkoder. Caming Rino heeft onze uit Nederland digitaal toegestuurde nieuwe groene kaarten afgedrukt. De komende grensovergangen zien we dan ook met vertrouwen tegemoet, maar dat komt in het verslag Albanië.