Laatste stuk Griekenland en Bulgarije

Chalkidiki (GR), Rila (Bulgarije),
Lieve allemaal,
We zijn weer terug bij het simpel kamperen. Hier moesten we even een halve dag aan wennen, maar het voelt goed. Na de relatieve toeristische drukte van Griekenland zitten we nu in het hart van het Rila gebergte, een paar kilometer voorbij het Rilaklooster. De camping is heel basic. Dat wil zeggen 1 douche met soms warm water en een mikplee (hurktoilet). Alles ziet er nog uit als van de jaren vijftig. Maar wat een wondermooi uitzicht op de hoogste bergen van de zuidelijke Balkan en een schitterende omgeving. Natuurlijk geen afgebakende plaatsjes, maar een groot grasveld. Er staan nu een paar campers en 4 tentjes en wij. De Bulgaarse campinghouders zijn buitengewoon vriendelijk. (en spreken uiteraard geen woord over de grens).
Vandaag zijn we naar Melnik gereden. Een tochtje van ongeveer 90 km zuidwaarts. Dit (vroeger welvarende Macedonische) dorp ligt verstopt in een surrealistich landschap van kalkzandstenen pyramiden en torens. Na bezichtiging van het dorp en een lunch in een leuke taverne gaan we te voet naar het klooster van Rozen. Een tocht van 2 uur door de bloedverziekende hitte. Het is 36 graden….. Een maanlandschap met als eindpunt een plaatje van een klooster. We zijn bekaf. Verderop ligt een dorp met 1 taverne. Daar smaakt de halve liter bier meer dan goed. Dan moeten we nog terug naar Melnik. De uitbaatster van de taverna weet wel een buurman die ons voor 10 Lev terug wil brengen (5 euro). Puik.
De dag ervoor lopen we een pad vanaf de camping dat uiteindelijk terecht komt bij het graf van St.John de stichter van de Rilakloosterorde. Uit protest tegen de wereldse genoegens van de kerk (in het jaar duizend of zo) sloot deze monnik zich op in een grot, een paar km voorbij het klooster. De grot is er nog. Via een zijspleet kun jer er in komen. In de grot alleen een paar kaarsjes op een soort altaar. Toen wij er kwamen stond er net een Bulgaars stelletje en plotseling begon de jonge vrouw te zingen in het donker en kaarslicht. Bloed zuiver. Haar vriend volgde iets later en zong er een tweede stem bij. Wij waren stil en luisterden en lieten het doordringen. Dit duurde zo'n 10 minuten. Emotioneel.De sluizen gingen open. Toen we met zijn vieren uit de grot gekropen waren zei ik tegen de jongedame dat ze wel heel mooi had gezongen. Ja, zei, ze, maar het moet ook uit je hart komen. Dat was ik wel met haar eens, maar ze zong echt prachtig en dat zei ik nogmaals. Ja zei ze, ik ben dirgent van een kerkkoor in Sofia. Jullie begrijpen, dat we toen nog een beste tijd hebben staan praten met elkaar. Een uitnodiging rijker om in Sofia met Rosita haar kerk te bezichtigen.
De dag ervoor het Rilaklooster zelf bezichtigd. Mooi. Het staat op de werelderfgoedlijst. Terecht.
Nog iets meer terug in de tijd: De laatste stop van Griekenland was het schiereiland Sithonia. Doel was een boottocht naar het monnikenschiereiland Athos. Of liever gezegd er vlak langs varen, want er komen lukt niet, en voor vrouwen is de toegang zelfs helemaal verboden. Ook deze tocht was zeer indrukwekkend. Op de camping mochten we 's avonds de finale bekijken van het WK-voetbal. Natuurlijk waren we voor ons team, maar de eerlijkheid gebiedt me te vertellen dat Spanje iets beter was dan "wij" (voor zover ik dat met mijn voetbalkunde kon bekijken). Toch evengoed super dat zo'n klein land nummer twee van de wereld is.
Internet is er niet op de camping; dus het wordt afwachten wanneer julle dit relaas onder ogen krijgen.
We gaan weer verder: Inmiddels 3 bergwandelingen achter de rug, waarbij we maximaal op 2300 meter kwamen en in de sneeuwvelden. Op 1 tocht was het "tres heures de guerre contre les moustiqies". Laura ivm blaasontsteking in Dubnica in het ziekenhuis geweest en onderzocht door een chirurg. Die maakte er werk van (echo van nieren, blaas en lever). Zag er goed uit. Urine was niet goed, dus antibotica mee. Op zondag in het Rilaklooster de kerkdienst bijgewoond. (08.00 uur). Bijna ondersteboven gelopen door een paar herten en het weer blijft fantastisch. In het hoofddal vaak ver over de dertig, maar in de bergen is het met een graad of 22 heerlijk toeven.
Morgen gaan we Sofia bekijken. Laat ik meteen mijn bloed prikken. Daarna gaan we door naar Roemenie.
Sofia gedaan. Geen bloed geprikt. Konden ziekenhuis niet vinden. Auto zeer veilig geparkeerd , namelijk bij de parkeerpolitie alwaar we bij terugkomst uit binnenstad hem voor 22 euro weer terug mochten nemen. Sofia is niet onze stad. Geen internetcafe's om ons verslag bij te werken
Zitten nu op camping in Roemenie. Mooi. Twee dagen over gedaan om er te komen. Het verhaal wordt vervolgd, maar eerst dit maar eens de lucht in via de wifi van onze camping.
Liefs van ons